జై జవాన్ జై కిసాన్

ఇక్కడ జావాన్లు లేరు
కిసాన్లు ( రైతులు ) లేరు

సరిహద్దుల్లో ప్రాణాన్ని కంచెగా వేసి
పహారా కాస్తూ
మేమున్నాం మీ ప్రాణాలకు హామీ
అంటుంటే
ఈ లోపల లోకల్ పందికొక్కులు
దేశాన్ని కొల్లగోడుతుంటే .....
దేశం కోసం పోరాడుతున్నాను
అని ధైర్యంగా తూటాకి ఎదురునిలిచే
ఆ పిచ్చి దేశ భక్తుల త్యాగాలకు
ఎక్కడుంది గౌరవం ..

రోజంతా కష్టపడి రాత్రికి
గుప్పెడు మెతుకులు చేతికి అందినప్పుడు
కళ్ళల్లో వస్తున్న కష్తపు కన్నీటిని
వేగంగా పక్కకి నెట్టేస్తూ
చేతిలో ఉన్నఆ కొద్ది మెతుకులను
ఏ దళారి లాక్కుపోతాడో అని
రేపొద్దున తను బ్రతకక పోతే
తన వారి బ్రతుకు ఉండదు
అని భయంతో తినే రైతుకి
ఎక్కడుంది గౌరవం

వాడి దేహం తూటకు బలయినప్పుడో
వీడి దేహం ఉరితాడుకు వేలాడినప్పుడో
ఒకసారి RIP అని పెట్టేసి
ఎవడి బ్రతుకు ఆడు బ్రతుకుతున్నప్పుడు
ఇంకా ఎక్కడున్నారు జవాన్లు , కిసాన్లు.

నా ముందు నిలబడి రూపాయి ఇవ్వమని
అడిగిన ముసలివాడు
పదెకరాల ఆసామి అని తెలిస్తే
పొలం వదల్లేక ప్రాణం వదిలేవారు
ఎక్కువయ్యారు అని అనిపిస్తే
ఎక్కడున్నారు కిసాన్లు

మా ఇంటిముందు ఉంటున్న యువతి
పెళ్ళైన మూడు నెలలకే భర్తను
యుద్ధం లో పోగొట్టుకున్న
నిర్భాగ్యురాలని తెలిస్తే
ఆమెకు ఆసరాగా నిలవాల్సిన సమాజమే
ఆమె వయసుని ఆశగా చుస్తే
ఎక్కడున్నారు జవాన్లు

మనకు అన్నం పెట్టె అన్నదాతకు అన్నం తినే
పరిస్తితి లేదు
మన ప్రాణాలు కాపాడే సైనికుడి కుటుంబానికి
రక్షణ లేదు
అందుకే చెప్తున్నా .....

ఇక్కడ
జవాన్లు లేరు
కిసాన్లు లేరు
@Lakshmi
https://www.facebook.com/koti.nagalakshmi

బ్రతికున్న భావం

నేను భావోద్వేగాల శవాన్ని
భరించలేని భాధయినా
చెప్పలేనంత సంతోషం అయినా
నేను చలించకూడదంట
సమాజం లో చట్టాలు
అలా రాయబడ్డాయంట
ఈ చట్టాల్ని నేను పట్టించుకోక పోతే
అవి నన్ను బ్లాక్ మెయిల్ చేస్తాయంట .
సమాజంలో నుండి వెలివేస్తాయంట
మా గురువుగారు చెప్పారు
ఎంత ఆపినా
ఏదో ఒక అమావాస్యనాడు
నా ఆలోచనలు
నక్కల ఊళలో కలిసి
ఏడుస్తాయి
ఎంత ఆపినా
నా సంతోషం
ఏదో ఒక పౌర్ణమి లో
కలిసి చల్లని వెన్నెలలో నాట్యం చేస్తుంది
నా ఆలోచనల్లో ఎప్పుడో
ఈ సమాజం మరణించింది
నేనే దీన్ని ప్రతిసారి హత్య చేస్తున్నాను
నన్ను ఆపలనుకున్న ప్రతి సారి
నేను దీన్ని పొడిచి పొడిచి చంపాను
అయినా
నేను ఈ సమాజం ముందు
జుట్టు విరబోసుకున్న
ఆత్మ లాగానే కనిపిస్తున్నాను
నన్ను చంపలేక
తాను చచ్చిన సంగతి తెలియక
మూలాన కూర్చొని
మూలుగుతున్న ఈ సమాజాన్ని
నేనెప్పుడో వేలివేసాను
@Lakshmi