19వ మైలు

19 వ మైలు
జీవితం 100 మైళ్ళ ప్రయాణం
అన్నీ దశలు దాటి
అనుభవాలతో ఎదో ఒక మైలు దగ్గర ఆగిపోతాం ....


తానూ అంతే అందరిలానే
కోరికలు
ఆశలు
ఊహలు
ఎలా బ్రతకాలని ..
లెక్కలేనన్ని ఊసులు నక్షత్రాలతో చెప్పుకుంటుంది

సన్నజాజి చెట్టు రోజూ తనకోసమే
రెండు మూరల జడకు మూడు మూరల పూలు పూస్తుంది
అన్నతో రోజూ
మంచి నీళ్ల బావి దగ్గరకి  వెళ్తూ ఊరి చివరి పోతురాజుకి మొక్కింది
పెద్ద ఇల్లు, ఇంటి నిండా పూల చెట్లు ఉన్న వాడితో పెళ్లి కావాలని

వసంతత్త కొబ్బరి తోటలో బంతి నారు పోస్తే
మావయ్య వెంట పడిమరి పసుపు పచ్చ బంతి  మొక్క తెచ్చుకుంది
అమ్మ ఆదివారం తలంటి ఒక్క జడ వేస్తే
ఆ పువ్వు
నల్లని జడలో నిండు పున్నమిలా కనిపిస్తుంది ..

ఉన్న ఒక్క జత యూనిఫామ్ ఆమె చదువాపలేదు
నాన్నకు వాళ్ళక్క మీద ఉన్న నమ్మకం ఆపింది
అది సడిలాకా,
ఆ పిల్లకు పొలం పనులన్నీ వచ్చాక,
మళ్ళీ చదువు పట్టాలెక్కింది
ఇంకో జత బట్టలు కొనుక్కుని
ఇక సూపర్ ఫాస్ట్ ఎక్కేసా అనుకుంది..

ఇష్టపడి కనకాంబరం రంగు పరికిణి కొనుక్కుంది ఆ ఏడు తిరణాల కోసం
అదే రంగు మట్టి గాజుల తెమ్మని
సిలారి వెంట రెండు వారాలు పడింది
రెండు రోజుల నుండి కుమారి గారింట్లో కనకాంబరాలకు కాపలా ఉంది

పున్నమివెన్నెల్లో శివయ్య జాతరలో
ఎవరినీ పట్టించుకోకుండా రాములోరి గుడి నుండి ఊరి ఈదరి దాకా 
రాత్రంతా ఆడుతూ తిరుగుతూనే ఉంది
రంగుల రాట్నం ఎక్కి  అది పైకివెళ్ళినప్పుడల్లా
శావయ్య  గారి కొష్టం మీదుగా చంద్రుడి కోసం చేయి చాచింది
అతను ఆమెతో ఆడుతున్నాడనే అనుకుంది
అప్పుడు ఆమెకి పద్దెనిమిదిని దాటి  నలభై ఐదురోజులు

పండగలయ్యాయి పంటలయ్యాయి
చదువులకు వెళ్లిన వాళ్ళు సెలవులకు వచ్చారు
ఊరి చివరి గుడిసెకి ఊర్లో విషయాలు తెలియవు
కొన్ని సార్లు తెరిచిన తలుపులు చూసి ఊరకుక్కలు తొంగి చూస్తాయి
తెలుసుకుని తలుపు చాలా సార్లు మూసింది


మూర్ఖత్వానికి, రాక్షసత్వానికి
చెరిపేస్తే చెరిగిపోయే గీతలే అడ్డు
ఆ రాక్షసత్వానికి  ఆ 19 వ మైలు రాయే సాక్షం
ఎప్పుడూ నక్కల ఊళలకే భయపడే ఆమె
తోడేళ్ళ గుంపుని చూసింది కొత్తగా ..
రెండు పదులు దాటని ఆమె రెక్కలు విరిగిన పక్షిలా నేల కొరిగింది
మనసు ఇక కోలుకోదని తెలిసి ఉత్త  ప్రాణం  పోసుకుని ఇంటికొచ్చింది
సన్నజాజి పాదులన్నీ పీకి పారేసింది వస్తూనే

తనలో అంతులేని శూన్యాన్ని  చూస్తూ
స్తంభించిన ఊపిరిని బ్రతిమాలుకొని దూరంగా పారిపోయింది

కొన్నేళ్ల పాటు గాయాల్ని, వాటి గుర్తుల్ని  మోసింది
గుండెలవిసేలా .. ఒంట్లో రక్తం ఇంకేవరకు కన్నీరు కార్చింది

ఆవేదనికి కూడా అలసత్వం ఉంటుంది
అప్పుడే ఆలోచన పుడుతుంది
ఆలోచన అరక్షణంలో ఆవేశంగా మారుతుంది
పారిపోయిన ఆ పల్లెటూరి లేడిపిల్ల
ఆటవిక ధర్మాన్ని ఆచరణకు తెచ్చుకుంది

చట్టాలు తెలిసిన చొక్కాల దగ్గర
సిద్ధాంతాల రాద్ధాంతాలు చెల్లుబాటవ్వవు
అన్ని న్యాయాలు సిరాతో రాయబడవు
కొన్నిటికి రక్తపు హంగులు దిద్దాలి
మరికొన్నింటికి శ్మశానఘంటికలు వినిపించాలి

"
నేను నిజం కాదు
రాస్తుంటా తెల్లటి కాగితాలమీద
కానీ ఒక్కసారి
కళ్ళను మూసి మనసుతో చూడు
ఏ అమావాస్యలోనో ఒంటరిగా మిగిలిన ఆ నేను
అదే ఘాట్ రోడ్ మీద నడవలేక
రక్తపు టేరులో స్పృహ కోల్పోయి ఉంటాను
ఇంకా నేను అక్కడే ఉన్నాను "
తానొచ్చి ప్రతిరోజు అర్ధరాత్రి  నిద్రలేపుతుంది
వచ్చి కాపాడమని ఏడుస్తూ ...

తానింకా అక్కడే ఉంది ..
ఆ 19వ మైలురాయి దగ్గరే ఆ తోడేళ్ళ సమాధిని చూడాలని అక్కడే ఎదురుచూస్తూ ఉంది

@Lakshmi

వేట

మానవ మృగాల వేటకు సిద్దమవడానికి
ఆటవిక న్యాయం తెలుసుకునే
మధ్యయుగపు పేజీలలో నడుస్తున్నా..
రాతియుగపు మనిషిగా మారితేనే
వేట వేగం పెరుగుతుంది ఇప్పుడు
వేటకొడవలి పదును పెరగ్గానే వెనక్కొస్తా ..
అరడజను తలలతో
ఆ ఆది పరాశక్తికి నైవేద్యం పెట్టి శాంతిస్తా ...
అప్పుడు తీరిగ్గా
సముద్ర తీరంలో కూర్చుని
అలలతో కబుర్లు చెప్తూ
నా చరిత్ర రక్తచందనం తో లిఖిస్తా..

Lakshmi KN

విప్లవం:

తూర్పు కంటే ముందే
ఊరు మేల్కొంటుంది తెలుసా నీకు
ఎప్పుడన్నా చూసావా
తుపాకీ చప్పుళ్లకు నిద్రలేచే సూర్యుడ్ని
నీలాంటి నాలాంటి చాలా మంది
పోరాటాన్ని జీవితంగా మలచుకుని
ప్రయాణిస్తున్నారు
ఎప్పుడన్నా ఎదురైతే
చెయ్యెత్తి పలకరించు "లాల్ సలాం" అని
ఆ పిడికిలి నీడ నీ జీవితాంతం తోడొస్తుంది
✊✊✊

Lakshmi KN

వీరుడు :

నెత్తుటి ధారలకెప్పటికీ మలినం అంటదు కామ్రేడ్
వీరుడి మరణం లోకాన్ని నిద్రలేపుతుంది
ఆ ఒక్కడితో ఆగిపోదు విప్లవం
ఎవడో ఒకడు పుడుతూనే ఉంటాడు
నీలోని నిన్ను నిద్ర లేపేందుకు
బ్రతుకు నేర్పేందుకు ..

నువ్వు రాయిగా మారేలోగా
తాను ప్రాణం పోసి
అడవికి దానం చేస్తాడు
నీ దేహమే తుపాకీగా మారి
నడిచే దారిమొత్తం మానవ మృగాల
వెంటాడి వేటాడుతుంది

Lakshmi KN ✊✊

Lock-Down Poetry

పోరాటాలు:
వీధుల్లో దొరికే చౌకయినా ఆవేశాలు
శ్రీ శ్రీ, తిలక్ లు రాసిపడేసిన ఎర్రరంగు కాగితాలు
బ్రతుకుదెరువుకి వలసపోయిన విప్లవ గీతాలు
దారులు మారిన ఉద్యమాల ఆర్తనాదాలు
రంగు తెలియని జెండాల నీడన రాలిపోతున్న ప్రాణాలు

ప్రాణం:
రోధన వేదనల విసిగిన గుండెల ఆక్రోశం
దశాబ్దాల దారిద్య్రం
శతాబ్దాల బానిసత్వం
పునాదులు వీడిన జీవితాల అలసత్వం..

మనిషి :
మారదు లోకం అంటూనే మార్పును కోరుకునే
మాయాప్రపంచపు మౌన గేయాలు
రాతిగుండెల మనిషికి బలయ్యి
రాయిని మొక్కే మట్టి దీపాలు

పాలకుడు:
పచ్చనోటు పాలయ్యిన
రాజకీయ రంగస్థలాన
అరగంట ఆటకు
అద్దెకొచ్చిన ఆర్టిస్టు

కవి :
దస్తాల బతుకు ..
విస్తరాకులో ఉండని మెతుకు
సిరా నిండిన కళ్ళు ..
ఆ కళ్ళనిండా ఏవో వీడని సంకెళ్లు

యవ్వనం:
కవ్వింపులు కలవరింపులు
చీకటిలో పున్నమి కలలు
కలలోనే తెల్లారే జీవితాలు

కోరికలు:
అంతుతెలియని ఆవేశాలు
మూలాలు మర్చిపోయిన
మూర్ఖపు ఆలోచనలు
రంగుల కలలు కని
లేని రెక్కల కోసం
ఉన్న డొక్కల్ని కాల్చే
అత్తరు వాసనల ప్రయాసలు

Lakshmi KN

కామ్రేడ్

నాలో ఆడతనం చూడని తోడు కావాలి
నా ఒంటి ఎత్తుపల్లాలు చూసి మీసం తిప్పని మనిషొకరు కావాలి
కొన్ని దూరాల బరువుని నాతో మోయగలిగే చేయొకటి కావాలి
నిన్ను కాచే శక్తి నాకుందని నమ్మి..
నాలో నిన్ను చూసుకునే మనసు నీకుంటే
రా కామ్రేడ్ కలిసి నడుద్దాం ..
నాచేతులు రక్తసిక్తమయినా..
నీకాళ్లకు మట్టి అంటకుండా చూసే ప్రేమ నాకుంది
పొలిమేరలు దాటి ప్రపంచాన్ని చూద్దాం ..

క్షమించండి అన్నలూ ..

అప్పుడే తెలుసు మాకు
ఆళ్ళకు మేము కవితా వస్తువు మాత్రమే అని
ఆ అక్షరాల భావోద్వెగాలు చప్పట్లకోసమే అని

మీరు మాత్రం ఏం చేయగలరు
మా కోపాలు ఒక చీర కోసమో రవిక కోసమో
ఆశపడి అక్కడే ఆగిపొతే

వంట గదిలో పోరాటమే జీవితకాలం పడుతుంటే
వీధి గుమ్మపు వెలుగు జెండాలు మాకెప్పుడు తారసపడతాయి

క్షమించండి అన్నలూ ..
మీ పుస్తకాల తోబుట్టువులు ఎప్పుడూ రక్తసంబంధీకులు కారు.
@Lakshmi