పల్లెటూరిలో ప్రేమ

అప్పుడు ఫోన్లు లేవు
ఒకే వూర్లో వుంటాం కాబట్టి ఉత్తారాలు అక్కర్లేదు
మాట చెప్పడానికి మధ్యవర్తులు లేరు
రేపు ఎప్పుడు కలవాలి అని చెప్పుకోలేదు
వూరి మధ్యలో వాళ్ళ ఇల్లు
వూరి చివర మా ఇల్లు
అయినా కలిసేవాళ్ళం
ఏకాంతం అనే మాట అసలే లేదు
కలిసి ఉన్నంత సేపు సిగ్గుతో మాటలు రావు
ఆ... ఊ.. అనుకునే లోపు ఎవరో ఒకరు వచ్చే వాళ్ళు
ఇష్టం అంతా కళ్ళతోనే మాటలన్నీ సైగలతోనే
అప్పుడప్పుడు గట్టు మీద నాకోసం పడేసే బంతి పువ్వు
పువ్వు పెట్టుకుని పొలానికెళ్తే పెళ్ళాన్నయిపోయినట్టే అని సంతోషం
దాహం అవ్వకపోయినా కాలువ దగ్గరకొచ్చి కలిసి పోవడం
వస్తానని చెప్పకపోయినా వచ్చేవరకు ఎదురుచూడ్డం
రాగానే సిగ్గుతో పారిపోవడం
నాకోసం విసిరిన రాళ్ళు పక్కన పని చేసే పిల్లకు తగలడం
కనపడకుండా చెట్టు చాటున కూర్చొని దాక్కోడం
సంబంధం లేకపోయినా నేను పనిచేసే పొలానికొచ్చి
అవసరం లేకపోయినా పొలం యజమానికి సాయం చేస్తున్నట్టు
నాకు సిగ్నల్స్ ఇవ్వడం
పని లేని రోజున నన్ను చూడ్డానికి స్నేహితుడినేసుకుని
అవసరం లేకపోయినా మా వీధిలో తిరగడం
జాతరలో ఎవరు ఏ రంగు బట్టలేసుకోవాలో ముందే చెప్పుకోవడం
సహవాసగాళ్ళు నన్ను చూడగానే తనను ఆట పట్టించడం
గాజులు కొని ఇచ్చేవరకు దాచలేక ఇంట్లో దొరికి
తొందరలో చెల్లికోసం అనగానే ఆమె వచ్చి తీసుకోడం ....
.
ఇంకా ఇంకా చెప్పుకుంటూనే పోతే
ఆ పల్లెటూరిలో ప్రేమలు ఎప్పటికి మధురంగానే ఉంటాయ్
అవి విఫలం అయినా కూడా ... తీపి జ్ఞాపకాలుగా మిగిలిపోతాయ్
@Lakshmi